Krakōw

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [krakȯf]

Rzeczownik

Krakōw rodzaj mynski rzeczowy

  1. (włŏsne miano) miasto w Polsce
    • 1946, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
    Jyny, że w Krakowie pono tela jest kościołów, że krakowianie mogom kożdo niedziela w roku do inkszego kościoła chodzić.

ôdmiana:

ôdmiana: Krakōw
przipadek liczba pojedynczŏ
mianownik Krakōw
dopołniŏcz Krakowa
cylownik Krakowowi
biernik Krakōw
nŏrzyndnik Krakowym
miyjscownik Krakowie
wołŏcz Krakowie

Inksze jynzyki

  • angelski: Cracow, Krakow
  • czeski: Krakov
  • francuski: Cracovie
  • hiszpański: Cracovia
  • niymiecki: Krakau
  • polski: Kraków
  • ruski: Краков