Ziguś
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Etymologijŏ do dodaniŏ.
Wymŏwa
AS: [ziguś]
Rzeczownik
Ziguś rodzaj mynski ôsobowy
- miano mynske, zdrobniynie ôd Zygmunt
- 2016, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W przekleństwie kalectwa
- Bezrobotny Achim siedzioł w doma, bawił małego Zigusia i warzył obiady.
- Stoła óna na uboczu, tóż żodyn niy szterowoł Zigusia w jego eksperymyntach.
ôdmiana:
ôdmiana: Ziguś | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | Ziguś | Zigusie |
dopołniŏcz | Zigusia | Zigusiōw |
cylownik | Zigusiowi | Zigusiōm |
biernik | Zigusia | Zigusiōw |
nŏrzyndnik | Zigusiym | Zigusiami pz.: Zigusiōma |
miyjscownik | Zigusiu | Zigusiach |
wołŏcz | Zigusiu | Zigusie |
uproszczōny zŏpis | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | Ziguś | Zigusie |
dopołniŏcz | Zigusia | Zigusiōw |
cylownik | Zigusiowi | Zigusiōm |
biernik | Zigusia | Zigusiōw |
nŏrzyndnik | Zigusiym | Zigusiami pz.: Zigusiōma |
miyjscownik | Zigusiu | Zigusiach |
wołŏcz | Zigusiu | Zigusie |
synōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: do dodaniŏ
- czeski: do dodaniŏ
- francuski: do dodaniŏ
- hiszpański: Segismundo
- niymiecki: Sigmund
- polski: Zygmunt
- ruski: do dodaniŏ