sobota

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *sǫbota, *sobota, ôd łaciny sabbatum, ôd starogreckigo σάββᾱτον, ôd hebrajskigo שַׁבָּת‎.

Wymŏwa

AS: [sobota]

Rzeczownik

sobota rodzaj żyński

1. szōsty dziyń tydnia
   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   I tak żech se dzisio przy sobocie pomyśloł, że jeszcze do Ciebie napisza, boś był mój dobry kolega.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   A to na świanta, to jes sobota, to sie napiecze kołŏcza prostego z makym, tworogym, a jabkōma.

   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   Wiyncyj w soboty nie przōndej bo sie nie godzi.

ôdmiana:

ôdmiana: sobota
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	sobota	soboty
dopołniŏcz	soboty	sobot
cylownik	sobocie	sobotōm
biernik	sobotã	soboty
nŏrzyndnik	sobotōm	sobotami pz.: sobotōma
miyjscownik	sobocie	sobotach
wołŏcz	soboto	soboty

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	sobota	soboty
dopołniŏcz	soboty	sobot
cylownik	sobocie	sobotōm
biernik	sobota	soboty
nŏrzyndnik	sobotōm	sobotami pz.: sobotōma
miyjscownik	sobocie	sobotach
wołŏcz	soboto	soboty

Inksze jynzyki

• angelski: Saturday
• czeski: sobota
• francuski: samedi
• hiszpański: sábado
• italijański: sabato
• niymiecki: Samstag, Sonnabend
• polski: sobota
• ruski: суббота
• słowacki: sobota
• ukrajiński: субота