chałpa

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [χau̯pa]

Rzeczownik

chałpa rodzaj żyński

1. dōm, pōmiyszkanie
   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   Tak mu tam w tej Jedlinie radzi byli, że go wniebowziętego ojcowie przywiyźli pod sama chałpa.

   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Festelnie zmęczony dowlókł sie do swoji chałpy i ciepnął miechem na dyliny pod piec.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   A to tam stoła jedna chałpa.

ôdmiana:

ôdmiana: chałpa
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	chałpa	chałpy
dopołniŏcz	chałpy	chałp
cylownik	chałpie	chałpōm
biernik	chałpã	chałpy
nŏrzyndnik	chałpōm	chałpami pz.: chałpōma
miyjscownik	chałpie	chałpach
wołŏcz	chałpo	chałpy

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	chałpa	chałpy
dopołniŏcz	chałpy	chałp
cylownik	chałpie	chałpōm
biernik	chałpa	chałpy
nŏrzyndnik	chałpōm	chałpami pz.: chałpōma
miyjscownik	chałpie	chałpach
wołŏcz	chałpo	chałpy

synōnimy:

1. dōm, pōmiyszkanie

Frazeologijŏ

• smykać sie chałpa ôd chałpy

Inksze jynzyki

• angelski: cottage, hut, shanty, house
• czeski: chalupa, dům
• francuski: cottage
• hiszpański: fuego
• italijański: casolare
• niymiecki: Kate, Haus
• polski: chałupa, dom
• ruski: лачуга, халупа, хибара
• słowacki: chalupa
• ukrajiński: халупа