bydło

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *bydlò.

Wymŏwa

AS: [bydu̯o]

Rzeczownik

bydło rodzaj nijaki

1. (bauerstwo, zootechnika) ôkryślynie zwiyrzōnt hodowlanych, co pochodzōm ôd tura abo inkszych kryntorogich
   • 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego

   Po wsi biegało przerażone bydło, kwiczały świnie, kiere sie żywcym piykły w ogniu, jak oszalałe lotały konie.

   • 1930, Edward Jelyń, pamiyntnik

   A gdy tak wrzeszczoł, usłyszoł go jego brat, ktory niedaleko ôd nŏs pasł bydło.

ôdmiana:

ôdmiana: bydło
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	bydło	bydła
dopołniŏcz	bydła	bydeł
cylownik	bydłu	bydłōm
biernik	bydło	bydła
nŏrzyndnik	bydłym	bydłami pz.: bydłōma
miyjscownik	bydle	bydłach
wołŏcz	bydło	bydła

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	bydło	bydła
dopołniŏcz	bydła	bydeł
cylownik	bydłu	bydłōm
biernik	bydło	bydła
nŏrzyndnik	bydłym	bydłami pz.: bydłōma
miyjscownik	bydle	bydłach
wołŏcz	bydło	bydła

synōnimy:

1. krowy

Inksze jynzyki

• angelski: cattle, domestic cattle
• czeski: dobytek, skot
• francuski: bestiaux, bétail
• hiszpański: ganado
• niymiecki: Vieh
• polski: bydło
• ruski: быдло, скот