cuker

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Zucker.

Wymŏwa

AS: [cuker], [cuḱer]

Rzeczownik

cuker rodzaj mynski rzeczowy

1. (kuchnia) słodkŏ substancyjŏ dostŏwanŏ ze cukrowyj ćwikły abo trzciny
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   [...] chop ôd jeji wnuczki, co mu je Gerhard, chabi jij po kōncku gorzołã i cuker [...]

   • 2010, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W okopach frontu wschodniego

   Ponoś tyn dwór należoł kiejś do Niymca, niyjakigo Königa, kiery handlowoł ukraińskim cukrym, miodym i woskiym.

ôdmiana:

ôdmiana: cuker
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	cuker	cukry
dopołniŏcz	cukru	cukrōw
cylownik	cukrowi	cukrōm
biernik	cuker	cukry
nŏrzyndnik	cukrym	cukrami pz.: cukrōma
miyjscownik	cukrze	cukrach
wołŏcz	cukrze	cukry

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	cuker	cukry
dopołniŏcz	cukru	cukrōw
cylownik	cukrowi	cukrōm
biernik	cuker	cukry
nŏrzyndnik	cukrym	cukrami pz.: cukrōma
miyjscownik	cukrze	cukrach
wołŏcz	cukrze	cukry

Inksze jynzyki

• angelski: carbohydrate, sugar, sugars
• czeski: cukr
• francuski: sucre
• hiszpański: azúcar
• niymiecki: Zucker
• polski: cukier
• ruski: сахар, углевод