gor

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [gor]

Partykuła

gor partykuła

1. (cieszyńske) partykuła, co dŏwŏ nacisk na coś; przede wszyskim, nad wszysko, ôsobliwie
   • 1908, Ernest Farnik, Iste Roki

   Hm, moiściewy, śmietonke wylizoł, a teraz łoteczki nie chce, gor jak sie w ni chroboczki malutki zaczyny plongnóć.

   • 1961, Alfred Zaręba, red., Śląskie teksty gwarowe

   Ônego idzie ciyrpieć, gor jak se popije, to gŏdki mŏ tela, że ani sie nie spodziejesz, jak karczmã zacznōm zawiyrać.

ôdmiana:

• niyôdmiynne

synōnimy:

1. ôsobliwie

antōnimy:

Inksze jynzyki

• angelski: especially
• czeski: zejména
• francuski: surtout, notamment
• hiszpański: en particular, particularmente
• niymiecki: insbesondere
• polski: zwłaszcza
• ruski: особенно