dwa

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *dъva, ze praindoeuropejskigo *dwóh₁.

Wymŏwa

AS: [dva]

Liczebnik

dwa liczebnik głōwny

1. liczba 2
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   — Dwie dziurki w nosie, skończyło sie.

   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   Po piyrszy rŏz ôd wiyncyj jak dwōch lŏt wyszoł z chałpy bez brōni.

ôdmiana:

ôdmiana: dwa
przipadek	môs	mzw/mrz	ż	n
mianownik	dwōch	dwa	dwie	dwa
dopołniŏcz	dwōch
cylownik	dwōm
biernik	dwōch	dwa	dwie	dwa
nŏrzyndnik	dwōma		dwiyma	dwōma
miyjscownik	dwōch
wołŏcz	dwa		dwie	dwa

synōnimy:

1. 2, II

Rzeczownik

dwa rodzaj nijaki

1. cyfra 2

Frazeologijŏ

• fandzolić po dwa po trzi
• mieć jeszcze dwa pierdy do śmierci
• mieć nogi jak dwa patyki
• na sto dwa
• niy dać sie dwa razy pytać
• niy trzeba dwa razy mōwić
• rŏz dwa
• smolić po dwa, po trzi, po sztyry
• wrazić swoje dwa piyntŏki
• znać sie jak dwa łyse kōnie
• gnać wodã na dwa młyny

Inksze jynzyki

• angelski: two
• czeski: dva
• francuski: deux
• hiszpański: dos
• italijański: due
• niymiecki: zwei
• polski: dwa
• ruski: два
• słowacki: dva
• ukrajiński: два