drugi

Etymologijŏ

Ze ze prasłowiańskigo *drugъ, ze prabałtosłowiańskigo *draugás, ze praindoeuropejskigo *dʰrewgʰ-.

Wymŏwa

AS: /druǵi/

Liczebnik

drugi liczebnik porzōndkowy

1. Taki, co przichodzi po piyrszym, we raji idzie go ôkryślić cyfrōm 2.
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Ugryzła drugi krepel, popiła kawom, łobtarła wargi sznuptychlom i zaczła prawić:

   • 1939, Stanisław Bąk, Teksty gwarowe z polskiego Śląska

   Na drugo noc zaś tego pana prziniyśli, jak przōd.

ôdmiana:

ôdmiana: drugi
przipadek	liczba pojedynczŏ				liczba mnogŏ
	môs/mzw	mrz	ż	n	môs	nmôs
mianownik	drugi		drugŏ	druge	drudzy	druge
dopołniŏcz	drugigo		drugij	drugigo	drugich
cylownik	drugimu		drugij	drugimu	drugim
biernik	drugigo	drugi	drugõ	druge	drugich	druge
nŏrzyndnik	drugim		drugōm	drugim	drugimi
miyjscownik	drugim		drugij	drugim	drugich
wołŏcz	drugi		drugŏ	druge	drudzy	druge

kolokacyje:

druge danie, druge miano, na drugi rok, na drugi rŏz, na drugi dziyń, drugŏ matka, drugi ôjciec

synōnimy:

• wtōry

Frazeologijŏ

• jedyn cichi drugi heta
• jedyn wio drugi prrr
• na drugi dziyń
• na drugi rŏz
• na drugi rok
• po druge
• pojechać na drugi świat
• za drugi
• za drugi rok
• zaglōndać na drugi świat
• ôstać na drugi rok

Inksze jynzyki

• angelski: second
• czeski: druhý
• francuski: deuxième
• hiszpański: segundo
• italijański: secondo
• niymiecki: zweiter
• polski: drugi
• ruski: второ́й
• słowacki: druhý
• ukrajiński: другий