kole

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kolo, ze praindoeuropejskigo *kʷékʷlos.

Wymŏwa

AS: [kole]

Przimiano

kole przimianek

1. blisko, przi
   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   Kiedyś przystanyli kole pola, kaj my żniwowali:

   • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany

   Zarŏz ôpisoł świyncōnōm krejdōm kōłko na ziymi kole nōg.

   • 1946, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Kościół nom życzy tego błogosławieństwa i som je nom przynosi kole Nowego Roku do każdyj chałpy, do każdego miyszkanio.

składnia:

1. kole + D.

synōnimy:

1. blisko, po blisku, przi, wedle, wele, ciesz. wedla

Rzeczownik

koło rzeczownik

1. Miyjscownik ôd koło.

Inksze jynzyki

• angelski: (przimiano) at, near, next to
• czeski: (przimiano) vedle
• francuski: (przimiano) auprès de, à côté de
• hiszpański: (przimiano) además de, al lado, al lado de, cerca
• italijański: (przimiano) accanto, vicino
• niymiecki: (przimiano) neben
• polski: (przimiano) obok, koło, przy, blisko
• ruski: (przimiano) возле
• słowacki: (przimiano) vedľa
• ukrajiński: (przimiano) біля, поруч