fana

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Fahne

Wymŏwa

AS: [fãna]

Rzeczownik

fana rodzaj żyński

1. płat materyje, czynsto ze przidanym ymblymatym, używany za wizualny sygnał abo symbol
   • 2014, Gazeta Ustrońska

   Zedrziła się nom staro fana, doprać ji nie szło.

   • 2010, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W okopach frontu wschodniego

   Ugodali sie, że Rusy wywieszom bioło fana, jak bydom mieli zgoda wyższego dowództwa.

ôdmiana:

ôdmiana: fana
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	fana	fany
dopołniŏcz	fany	fan, fanōw
cylownik	fanie	fanōm
biernik	fanã	fany
nŏrzyndnik	fanōm	fanami pz.: fanōma
miyjscownik	fanie	fanach
wołŏcz	fano	fany

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	fana	fany
dopołniŏcz	fany	fan, fanōw
cylownik	fanie	fanōm
biernik	fana	fany
nŏrzyndnik	fanōm	fanami pz.: fanōma
miyjscownik	fanie	fanach
wołŏcz	fano	fany

kolokacyje:

1. biołŏ fana, ślōnskŏ fana

synōnimy:

1. flaga, korōngew

Inksze jynzyki

• angelski: flag
• czeski: vlajka
• francuski: drapeau
• hiszpański: bandera, flag
• italijański: bandiera
• niymiecki: Fahne, Flag, Flagge
• polski: flaga
• ruski: знамя, флаг
• słowacki: vlajka
• ukrajiński: прапор