kartŏfel

Etymologijŏ

Ôd niymieckigo Kartoffel, ôd italiańskigo tartufolo.

Wymŏwa

AS: [kartofel], [kartou̯fel] (ôpol.)

Rzeczownik

kartŏfel rodzaj mynski rzeczowy

1. (botanika, kuchnia) Solanum tuberosum, roślina, co jeji bulwy sōm używane za kust
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   [...] warzōm, czynstujōm gości sznapsym i piwym z browaru Scobela, warzōm kartŏfle i kwaśnõ ciaperkapustã do świyżego wusztu, [...]

   • 1935, Feliks Steuer, Ostatńi gwojźdźaurz

   W lato pōmŏgajōm wiynkszy dzieci na polu. Idōm do ćwikly pleć abo do kartŏfli.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Poty siejōm ôwies, janczmiyń, kartŏfle sadzōm. Poty rzepy puszczajōm.

ôdmiana:

ôdmiana: kartŏfel
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kartŏfel	kartŏfle
dopołniŏcz	kartŏfla	kartŏfli
cylownik	kartŏflowi	kartŏflōm
biernik	kartŏfel	kartŏfle
nŏrzyndnik	kartŏflym	kartŏflami pz.: kartŏflōma
miyjscownik	kartŏflu	kartŏflach
wołŏcz	kartŏflu	kartŏfle

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kartofel	kartofle
dopołniŏcz	kartofla	kartofli
cylownik	kartoflowi	kartoflōm
biernik	kartofel	kartofle
nŏrzyndnik	kartoflym	kartoflami pz.: kartoflōma
miyjscownik	kartoflu	kartoflach
wołŏcz	kartoflu	kartofle

synōnimy:

1. poł. ziymiŏk, knula

Inksze jynzyki

• angelski: potato
• czeski: brambor
• francuski: pomme de terre
• hiszpański: patata
• niymiecki: Erdapfel, Kartoffel
• polski: ziemniak, kartofel
• ruski: картофелина, картофель, картошка