Erwin
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Etymologijŏ do dodaniŏ.
Wymŏwa
AS: [ervʹĩn]
Rzeczownik
Erwin rodzaj mynski ôsobowy
- (włŏsne miano) miano chopske
- 2014, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik
- Świat go zno wiyncyj jako Ryszawego Erwina.
- Tygodnik Regionalny Nowiny
- – Jo od Erwina tyż dostowałach yno takie przidajne w chałpie i kuchni gyszynki.
ôdmiana:
ôdmiana: Erwin | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | Erwin | Erwiny |
dopołniŏcz | Erwina | Erwinōw |
cylownik | Erwinowi | Erwinōm |
biernik | Erwina | Erwinōw |
nŏrzyndnik | Erwinym | Erwinami pz.: Erwinōma |
miyjscownik | Erwinie | Erwinach |
wołŏcz | Erwinie | Erwiny |
uproszczōny zŏpis | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | Erwin | Erwiny |
dopołniŏcz | Erwina | Erwinōw |
cylownik | Erwinowi | Erwinōm |
biernik | Erwina | Erwinōw |
nŏrzyndnik | Erwinym | Erwinami pz.: Erwinōma |
miyjscownik | Erwinie | Erwinach |
wołŏcz | Erwinie | Erwiny |
Inksze jynzyki
- angelski: Ervin, Irvin, Irwin
- czeski: do dodaniŏ
- francuski: do dodaniŏ
- hiszpański: do dodaniŏ
- niymiecki: Erwin
- polski: Erwin
- ruski: Эрвин