tu

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *tu.

Wymŏwa

AS: /tu/

Zamiano

tu zamianek

1. Używane do ôkryślyniŏ miyjsca, co w nim je ôsoba, co gŏdŏ.
   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   Obiecoł, że przyjdzie tu wtoś do nos odrobiać landówa.

2. Używane do ôkryslyniŏ miyjsca, co ô nim je prawie mŏwa.
   • 1909, Paweł Marek, Ô zaklyntyj ksiynżnyj

   Wojŏcy prziszli z marami zaś do kościoła, bo myśleli, że wojok zaś jest zamorzōny. A tu napotkali taki cud.

synōnimy:

1. sam, tukej, samtukej

antōnimy:

1. hań (regiōnalne), hanej (cieszyńske), han (cieszyńske)

Frazeologijŏ

• Boże wŏs tu dej
• co tu gŏdać
• cōż cie tu prziniosło
• czechmōn tu pō nim
• grzych kogoś tu przniōs

Inksze jynzyki

• angelski: here
• czeski: tady
• francuski: ici
• hiszpański: acá, aquí
• italijański: qua, qui
• niymiecki: hier
• polski: tu
• ruski: здесь, тут
• słowacki: tu
• ukrajiński: тут