tam

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *tamo.

Wymŏwa

AS: /tãm/.

Zamiano

tam zamianek

1. Używane do ôkryślyniŏ, iże ôbiekt je we inkszym miyjscu ôd ôsoby, co gŏdŏ, abo do wrōcyniŏ do miyjsca, co ô nim już było gŏdano.
   • 1909, Paweł Marek, Ô zaklyntyj ksiynżnyj

   i chociŏż sie wojŏk bōg wiy kany schowoł do jakigo miziurka, to tam wszyndy zaszła i udusiła go.

   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Ale downiej wody w tym Postrzedniku było moc a szczuki i kapry to tam były telkie jak mietły.

synōnimy:

1. hań (regiōnalne), hanej (cieszyńske), han (cieszyńske)

antōnimy:

1. sam, tukej, tu

Partykuła

tam partykuła

1. Używanŏ ekspresywnie abo do pokŏzaniŏ, iże ôsobie, co gŏdŏ, ôpisowane cechy sōm jedno.
   • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie

   Jo znom jednego karlusa, takiego se nic nie znaczącego i skromnego, kiery tam tak dalece nic nadzwyczajnego nie poradzi

   • 1856, Edward Świerkiewicz, Polák w Śląsku, lebo dwá Wachtárze w jednéj dziedzinie

   Katać też tam!

kolokacyje:

1. kaj tam, a tam, katać tam, kataćtyżtam

Frazeologijŏ

• ani tam, ani sam
• co ty tam wiysz
• cōż tam słychać
• dość tam
• jeszcze ciebie tam niy widzieli
• patrz tam jako
• pōjść tam, kaj pōn cysŏrz piechty chodziōł
• sam a tam
• sztaluj sie tam jako
• tam a nazŏd

Inksze jynzyki

• angelski: there
• czeski: tam
• francuski: là, là-bas, y
• hiszpański: ahí, allá, allí
• italijański: ci, là, lì, vi
• niymiecki: da, dort
• polski: tam
• ruski: там
• słowacki: tam
• ukrajiński: там, туди