nasz

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *našь, ze praindoeuropejskigo *nās-y-.

Wymŏwa

AS: [naš]

Zamianek

nasz zamianek

1. zamianek dzierżawczy 1. ôsoby liczby mnogij
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   —— Mnie sie zdo, że te nasze sikorki cosik chcom łode mie, ino sie wstydzom pedzieć mi ło tym.

   • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie

   A one, te nasze dzióbki? Jakież łone som za to dlo górników? Przają im, jak sto drewien i som im więcej abo mniej wi

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Tyn padoł: kobiyto, bele nasze dziecio jeszcze żyje.

ôdmiana:

ôdmiana: nasz
przipadek	liczba pojedynczŏ				liczba mnogŏ
	môs/mzw	mrz	ż	n	môs	nmôs
mianownik	nasz		nasza, naszŏ	nasze	nasi	nasze
dopołniŏcz	naszego		naszyj	naszego	naszych
cylownik	naszymu		naszyj	naszymu	naszym
biernik	naszego	nasz	naszã, naszõ	nasze	naszych	nasze
nŏrzyndnik	naszym		naszōm	naszym	naszymi
miyjscownik	naszym		naszyj	naszym	naszych
wołŏcz	nasz		nasza, naszŏ	nasze	nasi	nasze

antōnimy:

cudzy, wasz, jego, jeji, jejich

Inksze jynzyki

• angelski: our, ours
• czeski: náš
• francuski: notre, nous, nôtre, à
• hiszpański: nuestro
• italijański: nostro
• niymiecki: unser
• polski: nasz
• ruski: наш
• słowacki: náš
• ukrajiński: наш