nazŏd

Wykŏz treści

Ôd na + zad

AS: [nazot], [nazou̯t] (ôpol.)

nazŏd przisłōwek

we powrotnym rychtōnku
- 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
Idã nazŏd strŏpiōny, krziwe sosny mijōm.
- 2017, Marcin Melon, Umrzik we szranku
Mioł taki plan, że jak uszporuje wiela mu trzeba, to pojedzie nazŏd na Ślōnsk, coby sztartnōńć włosny gyszeft.
jeszcze rŏz
- 2018, Antoine de Saint Exupéry, Mały Princ, przekł. Grzegorz Kulik
Niy mōm czasu jij nazŏd zapŏlić.

uwŏgi:

Czynsto sōm używane formy powrŏcać nazŏd abo wrŏcać nazŏd:

1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
No i my tyż szły z tōm koleżankōm i tyn chopek, a tyn se wrōciōł ku dōmowi tam, a padoł - to sie teraz nie bōjcie, bo jakby wōm sie tam co stało, to wrzeszczcie, to sie wrōcã nazŏd.
1967, Walenty Dobrzyński, Gwary powiatu niemodlińskiego
A tyn piyrszy, co po tã wodã bōł, tyn już nie powrōciōł nazŏd, potyn było wielke wesely tam zrobiōny, a ôni nie musieli tam nic robić potyn, a co chcieli, to dostali.

Same wrŏcać i powrŏcać już znaczōm poruszać sie nazŏd, tōż dodŏwanie dō nich słowa nazŏd tworzi pleonazm.

Niy tykŏ sie to takich formōw jak iś (jechać, lecieć, płynōńć) nazŏd, trza ale pamiyntać, że sie ino wrŏcŏ abo porwŏcŏ.

kolokacyje:

tam i nazŏd, do azot i nazŏd

synōnimy: