lebo

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [lebo]

Spōjnik

lebo spōjnik

1. (połednie, cieszyńske) używany do łōnczyniŏ dwōch słōw, twierdzyń, zdań etc., co mogōm sie zamiyniać abo wykluczać
   • 1908, Ferdynand Dyrna, Jyndrys

   y, aby sie uchować byle czym, co mu gaździnki z miłosierdzia podały. Wyżebrany ziymniŏczek, kapusta, lebo suchy chlebiczek, były jego pożywiynim. Dość, byleby duszyczke wcielisku udzierżeć. – Jak mu co dali

   • 1935, Feliks Steuer, Ostatńi gwojźdźaurz

   Gwoździŏrz nagarnuje do miarky lebo biere na szufan a sypie.

2. w inkszym przipadku; kōnsekwyncyjŏ niyspołniyniŏ warōnku
   • (potrzebny przikłŏd), patrz abo, znaczynie 2.

synōnimy:

1. abo, albo

Inksze jynzyki

• angelski: or
• czeski: nebo
• francuski: ou
• hiszpański: o, u
• italijański: o
• niymiecki: entweder, oder
• polski: albo
• ruski: или
• słowacki: lebo
• ukrajiński: або