iż

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *jьže.

Wymŏwa

AS: [iš]

Spōjnik

iż spōjnik

1. używany do rozszyszaniŏ tego, co już było pedziano
   • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie

   Dochtór pedzioł, iż ino jakiś cud może go wyretować!

   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   Biło, że sie cały świat trząsł, loło, że sie zdało, iż ta woda nos zatopi.

2. używany do podaniŏ skutku
   • 2010, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W okopach frontu wschodniego

   rano zaczła bić naszo atelerio, aże świat chodził pod nogami a powietrzym targało, że sie zdało, iż nom piersi rozerwie.

synōnimy:

1. że, iże, jiże (archajiczne)
2. tōż

Frazeologijŏ

Patrz: że.

Inksze jynzyki

• angelski: so that, that
• czeski: že
• francuski: que
• hiszpański: que
• italijański: che
• niymiecki: also, dass
• polski: że
• ruski: потому что, так как, что
• słowacki: že
• ukrajiński: що