kartka

Etymologijŏ

Ôd karta + -ka, ôd niymieckigo Karte, ôd łaciny charta, ôd starogreckigo χάρτης, ôd praindoeuropejskigo *ǵʰer-.

Wymŏwa

AS: [kartka]

Rzeczownik

kartka rodzaj żyński

1. archa papiōru; part ksiōnżki itp., co mŏ dwie strōny
   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   jak zaszeł do tygo ksiyndza to przeczitoł tã kartkã i zawołoł go do izby i nalepiōł mu bo w ty kartce stało że mu mŏ nalepić i tak uciek s pukōma nazŏd do swojego ksiyndza

   • 1946, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Ale wejrzyjcie ino do okien, kaj wystowiajom owoc, przeczytejcie na kartce, wiela tako gruszka kosztuje

2. kartka pocztowŏ
   • 2017, Gotyk w godce. Jednoaktówki po śląsku

   A Paulek nojprzōd pisoł piyńć razy do roku, potym ino kartka jako na świynta

ôdmiana:

ôdmiana: kartka
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kartka	kartki
dopołniŏcz	kartki	kartek
cylownik	karce	kartkōm
biernik	kartkã	kartki
nŏrzyndnik	kartkōm	kartkami pz.: kartkōma
miyjscownik	kartce	kartkach
wołŏcz	kartko	kartki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kartka	kartki
dopołniŏcz	kartki	kartek
cylownik	karce	kartkōm
biernik	kartka	kartki
nŏrzyndnik	kartkōm	kartkami pz.: kartkōma
miyjscownik	kartce	kartkach
wołŏcz	kartko	kartki

synōnimy:

1. archa, karta

Inksze jynzyki

• angelski: card, sheet
• czeski: karta
• francuski: feuille
• hiszpański: papeleta
• italijański: foglietto, foglio
• niymiecki: Blatt, Karte, Zettel
• polski: kartka
• ruski: карточка, лист, открытка, страница
• słowacki: karta
• ukrajiński: картка