miyłość

Etymologijŏ

Ôd prasłowiańskigo *milostь, ôd prasłowiańskigo *milъ + *-ostь, ôd praindoeuropejskigo *m(e)ilH-lo-.

Wymŏwa

AS: [mʹiyu̯ość]

Rzeczownik

miyłość rodzaj żyński

1. sroge prziwiōnzanie do kogoś abo czegoś, głymboke pozytywne uczucie do inkszyj ôsoby
   • 2018, Antoine de Saint Exupéry, Mały Princ, przekł. Grzegorz Kulik

   Tōż mały princ, chociŏż jego dobrŏ wolŏ to było jedno ze jego miyłościōm, hned zaczōn mieć wōnty co dō nij.

   • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens

   Tyn wzniōsek, że niyma miedzy tymi ludźmi rozmajtego polskego dijalektu żŏdnej braterskej miyłości, a to dlŏ tego, że nie sōm jednego pokolynia i jedny kwi bo to już pokazuje ôbleczynie i strōj.

ôdmiana:

ôdmiana: miyłość
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	miyłość	miyłości
dopołniŏcz	miyłości	miyłości
cylownik	miyłości	miyłościōm
biernik	miyłość	miyłości
nŏrzyndnik	miyłościōm	miyłościami pz.: miyłościōma
miyjscownik	miyłości	miyłościach
wołŏcz	miyłości	miyłości

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	miyłość	miyłości
dopołniŏcz	miyłości	miyłości
cylownik	miyłości	miyłościōm
biernik	miyłość	miyłości
nŏrzyndnik	miyłościōm	miyłościami pz.: miyłościōma
miyjscownik	miyłości	miyłościach
wołŏcz	miyłości	miyłości

synōnimy:

1. fascynacyjŏ, pasyjŏ

antōnimy:

1. niynawiść

Inksze jynzyki

• angelski: affection, fondness, love
• czeski: láska
• francuski: amour
• hiszpański: amor
• niymiecki: Liebe
• polski: miłość
• ruski: любовь