muzyka

Etymologijŏ

Ôd czeskigo muzika, ôd łaciny musica, ôd starogreckigo μουσική.

Wymŏwa

AS: [muzyka]

Rzeczownik

muzyka rodzaj żyński

1. part sztuki, co jeji tworziwo to źwiynki
   • 1909, Paweł Marek, Ô zaklyntyj ksiynżnyj

   A tu napotkali taki cud. Wojŏk chodził se z ksiynżnōm, w kościele pełno świateł i szumnŏ muzyka.

   • 1819, krōnika ôd Jury Gajdzice

   W Cieszyńskim kościele były 4 słupy przi ołtarzu, po tych słupach same lampy, na ołtarzu osiem swiec, między nimi orzeł ten naypierwszy, nad yednom spowiednicom Jozef Cysorz, nad drugą Franc cysorz, w obrazach wywieszoni, przi organach turecko muzyka.

2. zŏbawa ze tańcami
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   To jŏ możno już tak bōł z piytnŏście abo szesnŏście lŏt. To byli w Krobuszu na muzyce.

   • 1928, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Bo kaj jeno, to zabawy, tańce, muzyki, bale z larwami i bez larw.

ôdmiana:

ôdmiana: muzyka
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	muzyka	muzyki
dopołniŏcz	muzyki	muzyk
cylownik	muzyce	muzykōm
biernik	muzykã	muzyki
nŏrzyndnik	muzykōm	muzykami pz.: muzykōma
miyjscownik	muzyce	muzykach
wołŏcz	muzyko	muzyki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	muzyka	muzyki
dopołniŏcz	muzyki	muzyk
cylownik	muzyce	muzykōm
biernik	muzyka	muzyki
nŏrzyndnik	muzykōm	muzykami pz.: muzykōma
miyjscownik	muzyce	muzykach
wołŏcz	muzyko	muzyki

synōnimy:

1. ciesz. tańcowaczka, bigel, ciesz. hōrdaczka, przes. bōms

antōnimy:

Inksze jynzyki

• angelski: music, party, dance
• czeski: hudba, muzika
• francuski: musique
• hiszpański: música, sarao
• niymiecki: Musik, Tanzerei
• polski: muzyka, potańcówka
• ruski: музыка, вечеринка с танцами, танцульки