starość

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [starość], [staroi ̯ść] (ôpol.)

Rzeczownik

starość rodzaj żyński

1. coś, co trŏpi, mierzi
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Ale jednak starość mieli, bo niy mieli dzieci.

   • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany

   Nejwiyncej ksiōndz żōł szczynśliwie i bez starości z roku do roku.

2. czas we żywobyciu, co przichodzi po dojzdrzałym wieku
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Kukuła trzymoł w doma starego kondla, kiery już na jedno łoko przestoł widzieć i stracił zęby ze starości.

ôdmiana:

ôdmiana: starość
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	starość	starości
dopołniŏcz	starości	starości
cylownik	starości	starościōm
biernik	starość	starości
nŏrzyndnik	starościōm	starościami pz.: starościōma
miyjscownik	starości	starościach
wołŏcz	starości	starości

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	starość	starości
dopołniŏcz	starości	starości
cylownik	starości	starościōm
biernik	starość	starości
nŏrzyndnik	starościōm	starościami pz.: starościōma
miyjscownik	starości	starościach
wołŏcz	starości	starości

synōnimy:

1. starōnek, utrŏpa, przes. turbacyjŏ, ciesz. użyra, ciesz. sużynie, lankōr, jankōr

Inksze jynzyki

• angelski: chagrin, headache, trouble, unhappiness, worry, old age
• czeski: starost, stáří
• francuski: affliction, chagrin, déplaisir, désolation, détresse, ennui, souci, sénilité, ancienneté
• hiszpański: preocupación, vejez, ancianidad, senectud
• niymiecki: Sorge, hohes Alter
• polski: zmartwienie, starość
• ruski: забота, сожаление, старость