wino

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *vino, ôd łaciny vīnum, ôd praindoeuropejskigo *wóyh₁nom.

Wymŏwa

AS: [vʹĩno]

Rzeczownik

wino rodzaj nijaki

1. (kuchnia) napōj alkoholowy, co powstowo z gerowaniŏ ôwocōw
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   — Dziękuja wom panie Szindler za te fajne jedzenie i wino, a wom panie Buzdygoń za piwo i za to, żeście mie piyknie wysłuchali.

   • 1978, Brunon Strzałka, Godek i Bojek Śląskich ciąg dalszy

   Tak sie ten Mieszko przy tym winie zasiedzioł i tela mioł do godanio, że siedzioł aże do ćmy.

2. flaszka wina
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   Dorota zastawiyła nagrŏwanie we iPhone’ie, Nikodem ôtwar wino i ôsprawiajōm dalij, a potym Nikodem propōnuje jij tak blank niyzobowiōnzujōnco, iże możno by co zjedli, tōż idōm do winebaru Lofty, co je we sypaniach, kaj kedyś trzimano było futer dlŏ kōni 2. Regimyntu Ułanōw von Katzlera.

ôdmiana:

ôdmiana: wino
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	wino	wina
dopołniŏcz	wina	win
cylownik	winu	winōm
biernik	wino	wina
nŏrzyndnik	winym	winami pz.: winōma
miyjscownik	winie	winach
wołŏcz	wino	wina

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	wino	wina
dopołniŏcz	wina	win
cylownik	winu	winōm
biernik	wino	wina
nŏrzyndnik	winym	winami pz.: winōma
miyjscownik	winie	winach
wołŏcz	wino	wina

kolokacyje:

1. czerwōne wino, biołe wino

Inksze jynzyki

• angelski: wine
• czeski: vino
• francuski: vin
• hiszpański: vino
• niymiecki: Wein
• polski: wino
• ruski: вино