kwiŏtek

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [kfʹi ̯otek], [kfʹi ̯ou̯tek] (ôpol.)

Rzeczownik

kwiŏtek rodzaj mynski rzeczowy

1. zdrobniynie ôd kwiŏt
   • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik

   Trzimała gałōnzkã ôstrokrzewu w rynce, a ôpacznie do tego znaku zimy, na ôblyczyniu miała latowe kwiŏtki.

   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   Na brzoskwach kwiŏtkōw tela – dyszcza krapki pijōm.

   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   A ta Kostrzewowa cera chodzi jak kwiŏtek.

ôdmiana:

ôdmiana: kwiŏtek
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kwiŏtek	kwiŏtki
dopołniŏcz	kwiŏtka	kwiŏtkōw
cylownik	kwiŏtkowi	kwiŏtkōm
biernik	kwiŏtek	kwiŏtki
nŏrzyndnik	kwiŏtkym	kwiŏtkami pz.: kwiŏtkōma
miyjscownik	kwiŏtku	kwiŏtkach
wołŏcz	kwiŏtku	kwiŏtki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kwiotek	kwiotki
dopołniŏcz	kwiotka	kwiotkōw
cylownik	kwiotkowi	kwiotkōm
biernik	kwiotek	kwiotki
nŏrzyndnik	kwiotkym	kwiotkami pz.: kwiotkōma
miyjscownik	kwiotku	kwiotkach
wołŏcz	kwiotku	kwiotki

synōnimy:

1. kwiŏtuszek, kwiŏteczek, kwiŏt, poł. kwiŏtko, bluma

Inksze jynzyki

• angelski: flower
• czeski: květ
• francuski: fleur
• hiszpański: flor
• niymiecki: Blume
• polski: kwiatek
• ruski: цветок