mur

Etymologijŏ

Ze postrzodkowowysokoniymieckigo mūr, mūre, ôd starowysokoniymieckigo mûra, ôd łaciny mūrus.

Wymŏwa

AS: [mur]

Rzeczownik

mur rodzaj mynski rzeczowy

1. elymynt budōnku abo samodzielny budynek, co funguje za ôdgrodzynie, zbudowany nojczyńścij ze cegeł
   • 1961, Alfred Zaręba, red., Śląskie teksty gwarowe

   Dŏwnij w tych duklach wydobywano rudã cyngowõ. Ze staryj cyngownie już yno mury zostały.

   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   Doł ômurować w polu mur a tem go doł ziyńcia swego zamurować, jyny mu take ôkynko ôstawił co tã koczka abo pies mogli wlyźć.

2. (szport) we grach w bal: ustawiynie sie zawodnikōw jedyn kole drugigo tak, żeby zasłōnić drōgã do tora
   • Ślonski fusbal

   Wolny do Piasta, ale szlag gynał w mur.

ôdmiana:

ôdmiana: mur
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	mur	mury
dopołniŏcz	muru	murōw
cylownik	murowi	murōm
biernik	mur	mury
nŏrzyndnik	murym	murami pz.: murōma
miyjscownik	murze	murach
wołŏcz	murze	mury

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	mur	mury
dopołniŏcz	muru	murōw
cylownik	murowi	murōm
biernik	mur	mury
nŏrzyndnik	murym	murami pz.: murōma
miyjscownik	murze	murach
wołŏcz	murze	mury

synōnimy:

1. ściana

Frazeologijŏ

• chcieć gowōm mur przebić
• milczeć jak mur

Inksze jynzyki

• angelski: wall
• czeski: stěna, zeď
• francuski: mur
• hiszpański: tapia, pared
• niymiecki: Mauer
• polski: mur
• ruski: стена