ku

Inksze formy

k

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *do, ze praindoeuropejskigo *de, *do.

Wymŏwa

AS: /ku/

Przimiano

ku przimianek

1. Używane do ôkryślyniŏ rychtōnku abo cylu.
   • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens

   Jak przichodziōł ku dōmu, to wołoł na kobiytã: “Kobiyto, ôtwiyrej, ôtwiyrej, bo ci niesã fajnõ muzykã.“

   • 1952, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   krupy pogańskie z wilije spotrzebowało sie ku roladom

składnia:

1. ku + cylownik

uwŏgi:

Przi ku czynsto we rodzaju mynskim używŏ sie starszyj kōńcōwki cylownika, to znaczy niy -owi, ino -u.

• Coż, kie Alojz niy wiedzioł, że jego gowiydź poszła bez las i droga aż ku farskimu płotu, a dalij na kiyrchow wele kościoła na Gornioku. po-slasku.blogspot.com
• Getruda wylazła z chałupy, odzioła sie plyjtym, miyszek z zielinami zaciepła na pleca i pokulwitała ku Rybniku. Ziguś i Zefek yno na to czekali. 2002, Bogdan Dzierżawa, Z Biegiem Rudy
• A poty my prziszły tukej ku dworu, to już tam było ôkno, to świyciyło w tym ôknie. 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

synōnimy:

1. do

antōnimy:

1. ôd

Frazeologijŏ

• być ku ludziōm
• chodzić ku muzyce
• ôd niczego ku niczymu
• ciść sie ku korytu
• drzeć sie ku światu
• grabić ku sobie
• iść ku wojsku
• jechać ku choryj
• maeć sie ku czymuś
• mieć sie ku kōńcowi
• mieć sie ku ranu
• mieć grabie ku sobie
• mieć rynce ôd roboty, niy ku robocie
• mieć sie ku dōmie
• mieć sie ku kōmuś
• niy być ku dostaniu
• niy mieć ku czymuś natury
• pōmŏgać sobie ku chałupie
• pracować ku śmierci
• przibywać jak miesiōnczka ku nowiu
• przichodzić ku sobie
• przijść ku czymuś jak ślepŏ kura ku ziŏrku
• przijść ku pełnyj misce
• brać zwyk ku czymuś
• zastrojać sie ku czymuś jak głodny ku sraniu

Inksze jynzyki

• angelski: 'til, do, to, until, up to
• czeski: ku
• francuski: ut, à
• hiszpański:
• italijański: a, circa, da, do, fino, in, per, quasi
• niymiecki: bis, do, in, nach, zu
• polski: do
• ruski: в, для, до, к, на, по
• słowacki: ku
• ukrajiński: до