pierś

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *pьrsь, ôd prabałtosłowiańskigo *pírˀśis.

Wymŏwa

AS: [pʹi ̯erʹś]

Rzeczownik

pierś rodzaj żyński

1. (anatōmijŏ) tuplowany gruczoł mlykowy u czowieka
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   Valeska Magnor jeszcze kŏrmi Ernsta piersiōm.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Brata mojego chodziyła mora za piersi cycać.

2. (anatōmijŏ) przodniŏ, gōrnŏ tajla kaduba u czowieka abo inkszego zwiyrzyńcia
   • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie

   Gowa zwieszo wdycki na piersi łoskarżony, kieremu tak doradził adwokat.

3. (kuchnia) miynso z przodnij czynści kaduba drobiu
   • 2018, Wachtyrz

   Wyjdymy z absurdu chowaniŏ cołkigo kurzyńcia, coby zjeś pierś abo krzidło, bez chowanie tych czyńści ôsobno we ôdpednich warunkach.

ôdmiana:

ôdmiana: pierś
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	pierś	piersi
dopołniŏcz	piersi	piersi
cylownik	piersi	piersiōm
biernik	pierś	piersi
nŏrzyndnik	piersiōm	piersiami pz.: piersiōma
miyjscownik	piersi	piersiach
wołŏcz	piersi	piersi

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	pierś	piersi
dopołniŏcz	piersi	piersi
cylownik	piersi	piersiōm
biernik	pierś	piersi
nŏrzyndnik	piersiōm	piersiami pz.: piersiōma
miyjscownik	piersi	piersiach
wołŏcz	piersi	piersi

synōnimy:

1. posp. cycek

Frazeologijŏ

• dać pierś

Inksze jynzyki

• angelski: breast, chest
• czeski: prs
• francuski: sein, mamelle, poitrine
• hiszpański: seno, pecho
• niymiecki: Brust
• polski: pierś
• ruski: грудь, филе