nic

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *ničь(to), ze praindoeuropejskigo *ney + *kʷis + *to

Wymŏwa

AS: [ńic]

Zamiano

nic zamianek

1. Zero, brak, żŏdnŏ rzecz.
   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   U Niymca niy ma nic za darmo, za wszystko trzeja płacić.

   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   Za bajtla żech niy wiedzioł hned nic ô miesiōnczku,

ôdmiana:

ôdmiana: nic
przipadek	liczba pojedynczŏ
mianownik	nic
dopołniŏcz	niczego
cylownik	niczymu
biernik	nic
nŏrzyndnik	niczym
miyjscownik	niczym
wołŏcz	nic

antōnimy:

1. wszyjsko

Przisłōwek

nic przisłōwek

1. Używanŏ z przeczyniym; blank, cołkym, ani trochã.
   • 1995, Bogdan Dzierżawa, Utopek z Wielopola

   Ani Magierka nic sie niy upominoł, yno roz, jak „Żabki" zaś spotkoł, pytoł sie go, kedy go zaś do Rybnika weźnie.

   • 2016, Rafał Szyma, Leanderka

   – Niy starej sie... Jŏ nic niy dōm po siebie znać.

Frazeologijŏ

• być nic wert
• chcieć coś rzec, a nic niy dać
• do grobu i tak nic nie weznōńć
• nic niy ma z drōgi
• nic niy mieć w gymbie
• nic niy mieć w pysku
• nic sie z czegoś niy robić
• nic sie z kogoś nie robić
• niy je podałe na nic
• niy mieć nic do czegoś
• niy mieć nic do gŏdaniŏ
• niy mieć nic do rozkazu
• niy mieć nic do śmiechu
• niy mieć nic na gowie
• niy mieć nic w kabzie
• przijść w nic
• uwieść w nic
• w nic uwŏdzać

Inksze jynzyki

• angelski: nothing
• czeski: nic
• francuski: rien
• hiszpański: nada
• italijański: niente
• niymiecki: nichts
• polski: nic
• ruski: ничто
• słowacki: nič
• ukrajiński: ніщо