August

Etymologijŏ

Ôd łaciny Augustus.

Wymŏwa

AS: [au̯gust]

Rzeczownik

August rodzaj mynski ôsobowy

1. (włŏsne miano) miano włŏsne
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Mój starzyk, August Rojek, miyszkali w starych familokach na Mały Dąbrówce wele Katowic.

   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   Tak krōlewnŏ krōla Augusta dobrym winym poczynstowała.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: August
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	August	Augusty, Augustowie
dopołniŏcz	Augusta	Augustōw
cylownik	Augustowi	Augustōm
biernik	Augusta	Augustōw
nŏrzyndnik	Augustym	Augustami pz.: Augustōma
miyjscownik	Auguście	Augustach
wołŏcz	Auguście	Augusty, Augustowie

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	August	Augusty, Augustowie
dopołniŏcz	Augusta	Augustōw
cylownik	Augustowi	Augustōm
biernik	Augusta	Augustōw
nŏrzyndnik	Augustym	Augustami pz.: Augustōma
miyjscownik	Auguście	Augustach
wołŏcz	Auguście	Augusty, Augustowie

Inksze jynzyki

• angelski: August
• czeski: August
• francuski: Auguste
• hiszpański: Augusto
• italijański: Augusto
• niymiecki: August
• polski: August
• ruski: Август
• słowacki: August
• ukrajiński: Август