Erwin

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [ervʹĩn]

Rzeczownik

Erwin rodzaj mynski ôsobowy

  1. (włŏsne miano) miano chopske
    • 2014, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik
    Świat go zno wiyncyj jako Ryszawego Erwina.
    • Tygodnik Regionalny Nowiny
    – Jo od Erwina tyż dostowałach yno takie przidajne w chałpie i kuchni gyszynki.

ôdmiana:

ôdmiana: Erwin
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Erwin Erwiny
dopołniŏcz Erwina Erwinōw
cylownik Erwinowi Erwinōm
biernik Erwina Erwinōw
nŏrzyndnik Erwinym Erwinami
pz.: Erwinōma
miyjscownik Erwinie Erwinach
wołŏcz Erwinie Erwiny
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Erwin Erwiny
dopołniŏcz Erwina Erwinōw
cylownik Erwinowi Erwinōm
biernik Erwina Erwinōw
nŏrzyndnik Erwinym Erwinami
pz.: Erwinōma
miyjscownik Erwinie Erwinach
wołŏcz Erwinie Erwiny

Inksze jynzyki

  • angelski: Ervin, Irvin, Irwin
  • czeski: do dodaniŏ
  • francuski: do dodaniŏ
  • hiszpański: do dodaniŏ
  • niymiecki: Erwin
  • polski: Erwin
  • ruski: Эрвин
Zdrzōdło "https://silling.org/slownik/index.php?title=Erwin&oldid=2045"