Rus

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [rus]

Rzeczownik

Rus rodzaj mynski ôsobowy

1. czowiek nŏrodowości ruskij, ôbywatel Rusyje, miyszkaniec Rusyje
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   To nŏs zakludziyli potyj aż wele chałpki, terazki samy jechać - powiedzioł tyn Rus.

   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   Byli trze wojŏce; służyli Rusowi aż sie zestarzeli.

   • 1920, Kocynder

   Wtedy bydziesz widzioł, że każdy Rus, jak ją ujrzy, przestraszy sie i targać bydzie do chałupy.

ôdmiana:

ôdmiana: Rus
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Rus	Rusy
dopołniŏcz	Rusa	Rusōw
cylownik	Rusowi	Rusōm
biernik	Rusa	Rusōw
nŏrzyndnik	Rusym	Rusami pz.: Rusōma
miyjscownik	Rusie	Rusach
wołŏcz	Rusie	Rusy

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Rus	Rusy
dopołniŏcz	Rusa	Rusōw
cylownik	Rusowi	Rusōm
biernik	Rusa	Rusōw
nŏrzyndnik	Rusym	Rusami pz.: Rusōma
miyjscownik	Rusie	Rusach
wołŏcz	Rusie	Rusy

synōnimy:

1. arch. Moskŏl

Inksze jynzyki

• angelski: Russian
• czeski: Rus
• francuski: Russe
• hiszpański: ruso
• niymiecki: Russe
• polski: Rosjanin
• ruski: россиянин, ру́сский