chałupa

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [χau̯upa]

Rzeczownik

chałupa rodzaj żyński

1. dōm, pōmiyszkanie
   • 1967, Walenty Dobrzyński, Gwary powiatu niemodlińskiego

   Ôna rzece dō mie, ize niy mōm sie trŏpić, rzece, pōjcie se sy mnōm, ta trzeciŏ chałupa, tam ja miyszkōm, a mōj synek jes ślusŏrz, tyn wōm go zrobi.

   • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany

   Gazda nie prawił nic inszygo, tylko chłopōm podziynkowoł i pojechoł uradowany dali ku chałupie.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: chałupa
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	chałupa	chałupy
dopołniŏcz	chałupy	chałup
cylownik	chałupie	chałupōm
biernik	chałupã	chałupy
nŏrzyndnik	chałupōm	chałupami pz.: chałupōma
miyjscownik	chałupie	chałupach
wołŏcz	chałupo	chałupy

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	chałupa	chałupy
dopołniŏcz	chałupy	chałup
cylownik	chałupie	chałupōm
biernik	chałupa	chałupy
nŏrzyndnik	chałupōm	chałupami pz.: chałupōma
miyjscownik	chałupie	chałupach
wołŏcz	chałupo	chałupy

synōnimy:

1. chałpa, dōm, pōmiyszkanie

Frazeologijŏ

1. patrz: chałpa

Inksze jynzyki

• angelski: cottage, hut, shanty, house
• czeski: chalupa, dům
• francuski: cottage
• hiszpański: fuego
• italijański: casolare
• niymiecki: Kate, Haus
• polski: chałupa, dom
• ruski: лачуга, халупа, хибара
• słowacki: chalupa
• ukrajiński: халупа