fater

Etymologijŏ

Ôd niymieckigo Vater, ôd pragermańskigo *fadēr, ôd praindoeuropejskigo *ph₂tḗr.

Wymŏwa

AS: [fater]

Rzeczownik

fater rodzaj mynski ôsobowy

1. chop, co mŏ swoje dziecko
   • 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego

   - Fater mi pisali, co sie we wsi, po somsiedzku stało.

   • 1936, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Taki mały bajtlik, co mnie prawie mijoł na drodze, pado do mnie: „Widzicie, fater, już zaś bramka strzelili.”

ôdmiana:

ôdmiana: fater
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	fater	fatry
dopołniŏcz	fatra	fatrōw
cylownik	fatrowi	fatrōm
biernik	fatra	fatrōw
nŏrzyndnik	fatrym	fatrami pz.: fatrōma
miyjscownik	fatrze	fatrach
wołŏcz	fater	fatry

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	fater	fatry
dopołniŏcz	fatra	fatrōw
cylownik	fatrowi	fatrōm
biernik	fatra	fatrōw
nŏrzyndnik	fatrym	fatrami pz.: fatrōma
miyjscownik	fatrze	fatrach
wołŏcz	fater	fatry

synōnimy:

1. ôjciec, pot. tata, fŏter, pot. tatek, pot. tacik, pot. tatulek

Inksze jynzyki

• angelski: father
• czeski: fotr, otec, tatínek, taťka, táta
• francuski: père
• hiszpański: padre
• niymiecki: Vater
• polski: ojciec
• ruski: отец, родоначальник