no

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: /no/

Partykuła

no partykuła

1. Używanŏ po pauzie abo do zaczyńciŏ nowego tymatu, pytaniŏ, historyje.
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Zaproszōm przŏcieli swojich i cudzych, i sōm druchny, i drużby. No i to wesele gotowe.

   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Poradził bydło wyleczyć, złōmanōm rankam, abo nogam zestawić, czary odegnać, dać zieliny na morzisko no i poradzić, jak rady potrzebowoł.

2. Używanŏ do wkludzyniŏ do pytaniŏ.
   • rok-w-chile.blogspot.com

   No co to je za tańcowani, powiydzcie mi?!?

3. Używanŏ ze trybym rozkazu.
   • 1856, Edward Świerkiewicz, Polák w Śląsku, lebo dwá Wachtárze w jednéj dziedzinie

   Idź no otwórz, gdoś tam burzy.

synōnimy:

1. na, tōż, tak

Inksze jynzyki

• angelski: well
• czeski: tak
• francuski: alors
• hiszpański: pues, entonces
• italijański: allora
• niymiecki: also
• polski: więc, no
• ruski: так, ита́к
• słowacki: tak
• ukrajiński: отже