szrank

Etymologijŏ

Ôd niymieckigo Schrank, ôd pragermańskigo *skrankaz.

Wymŏwa

AS: [šrãnk]

Rzeczownik

szrank rodzaj mynski rzeczowy

1. mebel używany do trzimaniŏ rozmajtych przedmiotōw
   • 1939, Stanisław Bąk, Teksty gwarowe z polskiego Śląska

   Ale synek to wszystko słyszoł i doł do łōżka maśniczkã z masłym i skrōł sie w szrank.

   • 2015, sušská rybka - blog sboru SCEAV Havířov-Suchá

   Nó, a potym za tydziyń wóm łotwiyróm szrank w zakrystyji – i Słowo Boże się zaś spełnio!

   • 1936, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Tako sie już zima zrobiła, żech już wyciągnął ze szranku ciepły kapciok i baranina.

ôdmiana:

ôdmiana: szrank
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	szrank	szranki
dopołniŏcz	szranku	szrankōw
cylownik	szrankowi	szrankōm
biernik	szrank	szranki
nŏrzyndnik	szrankym	szrankami pz.: szrankōma
miyjscownik	szranku	szrankach
wołŏcz	szranku	szranki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	szrank	szranki
dopołniŏcz	szranku	szrankōw
cylownik	szrankowi	szrankōm
biernik	szrank	szranki
nŏrzyndnik	szrankym	szrankami pz.: szrankōma
miyjscownik	szranku	szrankach
wołŏcz	szranku	szranki

synōnimy:

1. szrank, ciesz. szyfōner

Inksze jynzyki

• angelski: closet, rack, wardrobe
• czeski: šatník, skříň
• francuski: armoire
• hiszpański: armario
• niymiecki: Schrank
• polski: szafa
• ruski: стойка, шкаф