Antōn

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Anton, ôd łaciny Antonius, ôd starogreckigo Ἄντων.

Wymŏwa

AS: [ãntȯ̃n]

Rzeczownik

Antōn rodzaj mynski ôsobowy

  1. chopske miano
    • 2017, Marcin Melon, Umrzik we szranku
    Antōn Schmidt to jo.
    • 1935, Feliks Steuer, Z naszej źymjy ślunskej
    Z Łōnōw je Antōn Rak.
    • 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski
    Jak Antōn był małi, to rŏd ryby chytoł.

ôdmiana:

ôdmiana: Antōn
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Antōn Antōny
dopołniŏcz Antōna Antōnōw
cylownik Antōnowi Antōnōm
biernik Antōna Antōnōw
nŏrzyndnik Antōnym Antōnami
pz.: Antōnōma
miyjscownik Antōnie Antōnach
wołŏcz Antōnie Antōny
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Antōn Antōny
dopołniŏcz Antōna Antōnōw
cylownik Antōnowi Antōnōm
biernik Antōna Antōnōw
nŏrzyndnik Antōnym Antōnami
pz.: Antōnōma
miyjscownik Antōnie Antōnach
wołŏcz Antōnie Antōny

Inksze jynzyki

  • angelski: Anthony, Antony, Tony
  • czeski: Antal, Anton, Antonín
  • francuski: Antoine
  • hiszpański: Antonio
  • italijański: Antonio
  • niymiecki: Anton, Antonius
  • polski: Antoni
  • ruski: Антон
  • słowacki: Anton
  • ukrajiński: Антон, Антоній, Антін