Czechy

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [čeχy]

Rzeczownik

Czechy rodzaj niymynskoôsobowy, liczba mnogŏ

  1. (geografijŏ, polityka) Państwo we postrzodkowyj Europie, co mŏ głōwne miasto we Pradze
    • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
    Na tam cestam to padali wtedy „kupiecki szlak” z Polski do Czech, bo tōm cestōm rychtyk jeździli kupcy z towarami z Polski do Czech i z Czech do Polski.

ôdmiana:

ôdmiana: Czechy
przipadek liczba mnogŏ
mianownik Czechy
dopołniŏcz Czech
cylownik Czechōm
biernik Czechy
nŏrzyndnik Czechami
pz.: Czechōma
miyjscownik Czechach
wołŏcz Czechy

synōnimy:

  1. Czeskŏ Republika

Inksze jynzyki

  • angelski: Czech Republic, Czechia
  • czeski: Česko
  • francuski: Tchéquie
  • hiszpański: Chequia
  • niymiecki: Tschechien
  • polski: Czechy
  • ruski: Чехия