Polŏk

Ze SileSłownik
Wersyjo ze dnia 23:22, 26 mŏj 2020 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd)
(rōżn.) ← starszŏ wersyjŏ | Terŏźnŏ wersyjŏ (rōżn.) | Nastympnŏ wersyjŏ → (rōżn.)
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [polok], [polou̯k] (ôpol.)

Rzeczownik

Polŏk rodzaj mynski ôsobowy

  1. ôsoba, co nŏleży do polskigo nŏrodu
    Darymne je wajanie, że Polŏki poradzōm pochytać nasza gŏdka.
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    Poloki tu przydom? Co wy nie godocie! A może ino bydom przejyżdżać przez nasz Śląsk, by na Turki iść, tak jak to downi temu król Jan Sobieski na Wiedeń jechoł.
  2. (dŏwne) Ślōnzŏk
    • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik
    — Coś ty taki wielgi Polŏk sie zrobiōł? — pytŏ go ôjciec.
    • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens
    Moi ôjcowie byli możni gospodŏrze, starzi Polŏcy; mieli sto dwadzieścia a sztyry morgi roli.

ôdmiana:

ôdmiana: Polŏk
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Polŏk Polŏcy,
Polŏki
dopołniŏcz Polŏka Polŏkōw
cylownik Polŏkowi Polŏkōm
biernik Polŏka Polŏkōw
nŏrzyndnik Polŏkym Polŏkami
pz.: Polŏkōma
miyjscownik Polŏku Polŏkach
wołŏcz Polŏku Polŏcy,
Polŏki
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Polok Polocy,
Poloki
dopołniŏcz Poloka Polokōw
cylownik Polokowi Polokōm
biernik Poloka Polokōw
nŏrzyndnik Polokym Polokami
pz.: Polokōma
miyjscownik Poloku Polokach
wołŏcz Poloku Polocy,
Poloki

synōnimy:

  1. pej. gŏrol, pej. Poltōń

Inksze jynzyki

  • angelski: Pole, Polish
  • czeski: Polák
  • francuski: Polonais
  • hiszpański: polaco
  • niymiecki: Pole
  • polski: Polak
  • ruski: поляк