Wojciech

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *Vojьtěxъ.

Wymŏwa

AS: [voi ̯ćeχ]

Rzeczownik

Wojciech rodzaj mynski ôsobowy

  1. miano mynske
    • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp
    Dzisio św. Wojciecha – tata by mieli imieniny.
    • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik
    Valeska Magnor ôsprawiŏ z Wojciechym Czoikym ô tym, iże Josef Magnor musi sie kryć, i tyż milczy, bo gŏdŏ ino Czoik.

ôdmiana:

ôdmiana: Wojciech
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Wojciech Wojciechy
dopołniŏcz Wojciecha Wojciechōw
cylownik Wojciechowi Wojciechōm
biernik Wojciecha Wojciechōw
nŏrzyndnik Wojciechym Wojciechami
pz.: Wojciechōma
miyjscownik Wojciechu Wojciechach
wołŏcz Wojciechu Wojciechy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik Wojciech Wojciechy
dopołniŏcz Wojciecha Wojciechōw
cylownik Wojciechowi Wojciechōm
biernik Wojciecha Wojciechōw
nŏrzyndnik Wojciechym Wojciechami
pz.: Wojciechōma
miyjscownik Wojciechu Wojciechach
wołŏcz Wojciechu Wojciechy

kolokacyje:

  1. świynty Wojciech

synōnimy:

  1. Wojtek

Inksze jynzyki

  • angelski: Adalbert
  • czeski: Vojtěch
  • francuski: do dodaniŏ
  • hiszpański: do dodaniŏ
  • niymiecki: Adalbert
  • polski: Wojciech
  • ruski: Войтех