abo

Ze SileSłownik
Wersyjo ze dnia 19:37, 28 lip 2020 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd) (Spōjnik)
(rōżn.) ← starszŏ wersyjŏ | Terŏźnŏ wersyjŏ (rōżn.) | Nastympnŏ wersyjŏ → (rōżn.)
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: /abo/

Spōjnik

abo spōjnik

  1. używany do łōnczyniŏ dwōch słōw, twierdzyń, zdań etc., co mogōm sie zamiyniać abo wykluczać
    • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
    Jak tyn istny kupił te faborki, abo te sznurki, to mu już dowoł pokōj i kobzol, kraic chleba, abo jajco styrkoł do kabzy.
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    Takich bajtli jak jo było sporo, bo kożdy mały synek abo dziołszka wdycki kiecki mamy się trzymały, to tyż siedzielimy na dylinach, na rzyci abo na piętach
    • 2013, Ajschylos, Prōmytojs Przibity, przekł. Zbigniew Kadłubek
    Zdrowy abo chory?
  2. w inkszym przipadku; kōnsekwyncyjŏ niyspołniyniŏ warōnku
    – Oddowej Krykowe wnuki, abo cie z tej pistule zastrzela na amyn!

synōnimy:

  1. lub

Partykuła

abo partykuła

  1. Używanŏ po stwierdzyniach, jak sie ôczekuje potwierdzyniŏ ôd ôdbiorcy.
    To jo tysz cos wciepna, chyba zech jesce tego tukej niy wciepowala abo?

synōnimy:

  1. pra, niy

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: or
  • czeski: nebo
  • francuski: ou
  • hiszpański: o, u
  • italijański: o
  • niymiecki: entweder, oder
  • polski: albo
  • ruski: или
  • słowacki: lebo
  • ukrajiński: або