ani

Ze SileSłownik
Wersyjo ze dnia 20:03, 28 lut 2019 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd) (Spōjnik)
(rōżn.) ← starszŏ wersyjŏ | Terŏźnŏ wersyjŏ (rōżn.) | Nastympnŏ wersyjŏ → (rōżn.)
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Słożynie a + ni

Wymŏwa

AS: /ãńi/

Spōjnik

ani spōjnik

  1. Używany przi łōnczyniu rōwnorzyndnych przeczyń.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    A poty tyn tam to bōł taki, nie przoł ani ludziōm, ani sobie, ani żŏdnymu, nie bōł taki dobry.
    Terozki je coroz to wiyncyj ludzi, co im szkodzi glutyn – niy śmiōm jejś pszynicy, żyta ani jyńczmiynia.
  2. (lokalne) Rogowy, Pszōw, Bogumin; używany do porōwnowaniŏ; jak.

Partykuła

ani partykuła

  1. Używanŏ przi przeczyniach.
    • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
    Niy wŏżōł bych sie na głos pedzieć ani słowa
    • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany
    Kōnie sie uszamotały i jak norki spociły, ale wozu ani na przodek nie giyny.

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: neither, no, nor, not, one, or
  • czeski: ani
  • francuski: ni...ni
  • hiszpański: ni, ni mismo
  • italijański: né...né
  • niymiecki: kein, noch, weder
  • polski: ani
  • ruski: ни
  • słowacki: ani
  • ukrajiński: ані, ні