baba

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *baba, ze prabałtosłowiańskigo *bā́ˀbāˀ.

Wymŏwa

AS: [baba]

Rzeczownik

baba rodzaj żyński

  1. kobiyta, rzŏdko modŏ
    • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany
    Baba sie zlynkła i powiedziała:
  2. żōna, partnerka
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    Jak król polski Jan Sobieski na Turki jechoł, to jego baba, ta Maryśka ciągła z nim aże na Śląsk.
  3. hebama
    (potrzebny przikłŏd)

ôdmiana:

ôdmiana: baba
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik baba baby
dopołniŏcz baby bŏb
cylownik babie babōm
biernik babã baby
nŏrzyndnik babōm babami
pz.: babōma
miyjscownik babie babach
wołŏcz babo baby
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik baba baby
dopołniŏcz baby bob
cylownik babie babōm
biernik baba baby
nŏrzyndnik babōm babami
pz.: babōma
miyjscownik babie babach
wołŏcz babo baby

synōnimy:

  1. kobiyta, niywiasta, ciesz. żyńskŏ
  2. moja, ślubnŏ, żōna
  3. hebama

antōnimy:

  1. chop
  2. chop, mōj, mōnż, ślubny

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: woman, wife
  • czeski: bábovka, žena, manželka
  • francuski: femme, épouse
  • hiszpański: mujer, esposa
  • italijański: donna, sposa
  • niymiecki: Weib, Frau
  • polski: baba, kobieta, żona, akuszerka
  • ruski: баба, бабушка, жена́
  • słowacki: žena, manželka
  • ukrajiński: жі́нка, дружи́на