biskup

Etymologijŏ

Ze staro-cerkewno-słowiańskigo бискоупъ, ôd łaciny episcopus, ôd starogreckigo ἐπίσκοπος.

Wymŏwa

AS: [bʹiskup]

Rzeczownik

biskup rodzaj mynski ôsobowy

1. (religijŏ) we kościołach krześcijańskich wysoki kapelōn ze świyncyniami biskupimi
   • 2010, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W okopach frontu wschodniego

   Trocha sie jich zachowało na zomku pszczyńskim abo we Wrocławiu, bo tam kiejś urzyndowoł nasz biskup.

   • 1967, Walenty Dobrzyński, Gwary powiatu niemodlińskiego

   I to biskup jym ôdpisoł: jak banecie mieli śtyry tysiōnce twardych, to wōm pōmogã.

ôdmiana:

ôdmiana: biskup
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	biskup	biskupy, biskupi
dopołniŏcz	biskupa	biskupōw
cylownik	biskupowi	biskupōm
biernik	biskupa	biskupōw
nŏrzyndnik	biskupym	biskupami pz.: biskupōma
miyjscownik	biskupie	biskupach
wołŏcz	biskupie	biskupy

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	biskup	biskupy, biskupi
dopołniŏcz	biskupa	biskupōw
cylownik	biskupowi	biskupōm
biernik	biskupa	biskupōw
nŏrzyndnik	biskupym	biskupami pz.: biskupōma
miyjscownik	biskupie	biskupach
wołŏcz	biskupie	biskupy

Inksze jynzyki

• angelski: bishop, pontiff
• czeski: biskup
• francuski: évêque
• hiszpański: obispo
• italijański: vescovo
• niymiecki: Bischof
• polski: biskup
• ruski: епископ
• słowacki: biskup
• ukrajiński: єпископ