bydło

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *bydlò.

Wymŏwa

AS: [bydu̯o]

Rzeczownik

bydło rodzaj nijaki

  1. (bauerstwo, zootechnika) ôkryślynie zwiyrzōnt hodowlanych, co pochodzōm ôd tura abo inkszych kryntorogich
    • 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego
    Po wsi biegało przerażone bydło, kwiczały świnie, kiere sie żywcym piykły w ogniu, jak oszalałe lotały konie.
    • 1930, Edward Jelyń, pamiyntnik
    A gdy tak wrzeszczoł, usłyszoł go jego brat, ktory niedaleko ôd nŏs pasł bydło.

ôdmiana:

ôdmiana: bydło
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik bydło bydła
dopołniŏcz bydła bydeł
cylownik bydłu bydłōm
biernik bydło bydła
nŏrzyndnik bydłym bydłami
pz.: bydłōma
miyjscownik bydle bydłach
wołŏcz bydło bydła
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik bydło bydła
dopołniŏcz bydła bydeł
cylownik bydłu bydłōm
biernik bydło bydła
nŏrzyndnik bydłym bydłami
pz.: bydłōma
miyjscownik bydle bydłach
wołŏcz bydło bydła

synōnimy:

  1. krowy

Inksze jynzyki

  • angelski: cattle, domestic cattle
  • czeski: dobytek, skot
  • francuski: bestiaux, bétail
  • hiszpański: ganado
  • niymiecki: Vieh
  • polski: bydło
  • ruski: быдло, скот