cera

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *dъ̏ťi, ze praindoeuropejskigo *dʰugh₂tḗr.

Wymŏwa

AS: [cera]

Rzeczownik

cera rodzaj żyński

  1. kogoś żyński potōmek
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    Na polanie stało już więcy chałup, bo cera i synki łod Jona pożenili sie i pozakładali swoje rodziny.
    • 1950, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
    A możno sie dziwisz, matko, że Twoja cera sie zrobiła tako klachula, że cięgiem sie z kimś wadzi, że sie do cudzych spraw styrko i somsiadów obszeredzo?

ôdmiana:

ôdmiana: cera
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik cera cery
dopołniŏcz cery cer
cylownik cerze cerōm
biernik cerã cer
nŏrzyndnik cerōm cerami
pz.: cerōma
miyjscownik cerze cerach
wołŏcz cero cery
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik cera cery
dopołniŏcz cery cer
cylownik cerze cerōm
biernik cera cer
nŏrzyndnik cerōm cerami
pz.: cerōma
miyjscownik cerze cerach
wołŏcz cero cery

synōnimy:

  1. cerka

antōnimy:

  1. syn, matka, ôjciec

Inksze jynzyki

  • angelski: daughter
  • czeski: dcera
  • francuski: fille
  • hiszpański: hija
  • italijański: figlia
  • niymiecki: Tochter
  • polski: córka
  • ruski: дочка, дочь
  • słowacki: dcéra
  • ukrajiński: дочка