chałpa

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [χau̯pa]

Rzeczownik

chałpa rodzaj żyński

  1. dōm, pōmiyszkanie
    • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp
    Tak mu tam w tej Jedlinie radzi byli, że go wniebowziętego ojcowie przywiyźli pod sama chałpa.
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    Festelnie zmęczony dowlókł sie do swoji chałpy i ciepnął miechem na dyliny pod piec.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    A to tam stoła jedna chałpa.

ôdmiana:

ôdmiana: chałpa
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik chałpa chałpy
dopołniŏcz chałpy chałp
cylownik chałpie chałpōm
biernik chałpã chałpy
nŏrzyndnik chałpōm chałpami
pz.: chałpōma
miyjscownik chałpie chałpach
wołŏcz chałpo chałpy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik chałpa chałpy
dopołniŏcz chałpy chałp
cylownik chałpie chałpōm
biernik chałpa chałpy
nŏrzyndnik chałpōm chałpami
pz.: chałpōma
miyjscownik chałpie chałpach
wołŏcz chałpo chałpy

synōnimy:

  1. chałupa, dōm, pōmiyszkanie

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: cottage, hut, shanty, house
  • czeski: chalupa, dům
  • francuski: cottage
  • hiszpański: fuego
  • italijański: casolare
  • niymiecki: Kate, Haus
  • polski: chałupa, dom
  • ruski: лачуга, халупа, хибара
  • słowacki: chalupa
  • ukrajiński: халупа