chwila

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze postrzodkowowysokoniymieckigo hwīl, ze pragermańskigo *wīlą, ze praindoeuropejskigo *wey-.

Wymŏwa

AS: [χfʹila]

Rzeczownik

chwila rodzaj żyński

  1. moc krōtki czas
    • 1899, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 1
    I ksiōndz cytoł i prawił gazdowi: idźcie tam do tego lasu, tam ich mŏ uwiōnzane, a za chwile już ten złodziyj weźnie, tak, idźcie, cobyście ich tam zastali I gazda szeł i były i doł z chenciōm piendziesiōnt reńskich ksiendzowi, iże sie woły wrōciły.
  2. pōnkt we czasie
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    Rycerz jechoł na samym przodku na łognistym łogierze i rozglądoł sie co chwila, aby nie zmylić drogi.
    • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
    Prōzno czekoł byś chwile, kedy ôdpoczywŏ.

ôdmiana:

ôdmiana: chwila
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik chwila chwile
dopołniŏcz chwile chwil
cylownik chwili chwilōm
biernik chwilã chwile
nŏrzyndnik chwilōm chwilami
pz.: chwilōma
miyjscownik chwili chwilach
wołŏcz chwilo chwile
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik chwila chwile
dopołniŏcz chwile chwil
cylownik chwili chwilōm
biernik chwila chwile
nŏrzyndnik chwilōm chwilami
pz.: chwilōma
miyjscownik chwili chwilach
wołŏcz chwilo chwile

synōnimy:

  1. mōmynt
  2. mōmynt

Inksze jynzyki

  • angelski: minute, moment
  • czeski: chvíle
  • francuski: instant, moment
  • hiszpański: instante, momento, rato
  • italijański: a tratti
  • niymiecki: Augenblick, Moment
  • polski: chwila
  • ruski: мгновение, момент
  • słowacki: chvíľa
  • ukrajiński: моме́нт, мить, хвили́на, хви́лька, хвили́нка