chyńć

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *xǫtь, *xutь

Wymŏwa

AS: [χỹńć]

Rzeczownik

chyńć rodzaj żyński

  1. cug do zrobiyniŏ czegoś, szkrabka na coś
    • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
    Kej chyńć ze szkrabkōm zbierōm cie ôbie,
    • 1967, Walenty Dobrzyński, Gwary powiatu niemodlińskiego
    Terazki bych tyn groch z chyńciōm jŏd, byle bych go mioł.
    • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
    Ale ôna nimiała żŏdnyj chyńci aże jōm ci ludzie jei namōwili, iże mŏ kōniecznie ś nim iść.

ôdmiana:

ôdmiana: chyńć
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik chyńć chyńci
dopołniŏcz chyńci chyńci
cylownik chyńci chyńciōm
biernik chyńć chyńci
nŏrzyndnik chyńciōm chyńciami
pz.: chyńciōma
miyjscownik chyńci chyńciach
wołŏcz chyńci chyńci
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik chyńć chyńci
dopołniŏcz chyńci chyńci
cylownik chyńci chyńciōm
biernik chyńć chyńci
nŏrzyndnik chyńciōm chyńciami
pz.: chyńciōma
miyjscownik chyńci chyńciach
wołŏcz chyńci chyńci

synōnimy:

  1. ôchota, szkrabka, apetyt

antōnimy:

  1. niychyńć

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: desire, wish
  • czeski: chuť, ochota
  • francuski: désir, envie, volonté
  • hiszpański: gana, voluntad
  • niymiecki: Lust
  • polski: chęć
  • ruski: аппетит, жажда, желание, зуд, охота