drugi

Ze SileSłownik
Wersyjo ze dnia 11:28, 31 lip 2019 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd) (Wymŏwa)
(rōżn.) ← starszŏ wersyjŏ | Terŏźnŏ wersyjŏ (rōżn.) | Nastympnŏ wersyjŏ → (rōżn.)
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *drugъ, ze prabałtosłowiańskigo *draugás, ze praindoeuropejskigo *dʰrewgʰ-.

Wymŏwa

AS: [druǵi]

Liczebnik

drugi liczebnik porzōndkowy

  1. Taki, co przichodzi po piyrszym, we raji idzie go ôkryślić cyfrōm 2.
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    Ugryzła drugi krepel, popiła kawom, łobtarła wargi sznuptychlom i zaczła prawić:
    • 1939, Stanisław Bąk, Teksty gwarowe z polskiego Śląska
    Na drugo noc zaś tego pana prziniyśli, jak przōd.

ôdmiana:

ôdmiana: drugi
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
môs/mzw mrz ż n môs nmôs
mianownik drugi drugŏ druge drudzy druge
dopołniŏcz drugigo drugij drugigo drugich
cylownik drugimu drugij drugimu drugim
biernik drugigo drugi drugõ druge drugich druge
nŏrzyndnik drugim drugōm drugim drugimi
miyjscownik drugim drugij drugim drugich
wołŏcz drugi drugŏ druge drudzy druge


kolokacyje:

druge danie, druge miano, na drugi rok, na drugi rŏz, na drugi dziyń, drugŏ matka, drugi ôjciec

synōnimy:

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: second
  • czeski: druhý
  • francuski: deuxième
  • hiszpański: segundo
  • italijański: secondo
  • niymiecki: zweiter
  • polski: drugi
  • ruski: второ́й
  • słowacki: druhý
  • ukrajiński: другий